'Even nergens aan denken'
Ik scroll op mijn telefoon door de gemaakte foto’s en degene die ik op sociale media ga plaatsen voorzie ik van mijn handtekening…Elke ochtend als eerste maak ik tijd voor Facebook en Instagram. Zo zorgen dat we toch dat we ook letterlijk in de picture blijven, dat alles er mooi en verzorgt op sociale media uitziet. Ik houd rekening met afwisseling in uitzicht, eten en flora en fauna zodat er balans ontstaat. Zorgen dat mensen die van mooie plaatjes houden, van Zuid-Afrika gaan houden, geprikkeld worden door het visuele en gaan plannen. Nu dromen van verre reizen en safari’s, mooie plekjes zoeken om te logeren en vooral plannen maken voor na deze periode van thuis zitten.
Tja ik geloof dat iedereen die in de hospitality zit op deze manier in de picture probeert te blijven of te komen. We krijgen weer een uitnodiging op Facebook voor een groep en eigenlijk heb ik er geen zin in maar ik meld me aan en lees mee. Al die mensen met een mening over hoe en wat verder, alle plannen die gemaakt worden terwijl niemand weet welke kant het opgaat. Voor mij voelt het als energie steken in de verkeerde dingen. Ik wil gewoon genieten met mijn voeten in de rode Afrikaanse aarde en als een struisvogel even met mijn kop in het zand. Ja die voeten… en zo begon mijn dag.....
Ik houd niet van regen
Dus vandaag zie ik dat net als gisteren de lucht niet mooi blauw is maar grijs. We zitten in de mist of een wolk en het regent niet maar het is gewoon vochtig alsof het miezert. Een nieuwe gewaarwording voor mij hier in het hoge noorden van Limpopo.
Ik laat me uit bed glijden, zo schrijf je dat toch zo mooi in een roman… gelukkig is er voor jullie lezers geen beeld bij. Eerste ingeving is dat ik relaxed wil gaan douchen, maar goed ik ben niet heel erg gesteld op onze binnen douche en een grote fan van buiten douchen. Misschien is het dan beter dat ik eerst maar eens een ontbijt ga nemen waar ik wat positiever gestemd van raak…
Ik houd dus niet van regen en het maakt niet uit waar ter wereld ik dan ben. Een verfrissend buitje na een warme dag in de zon vergezeld van flink wat onweer vind ik geweldig, maar deze miezerige regen en grijze lucht geeft me een dèja vue van lange herfstdagen die overgaan in een Hollandse winter en het gevoel van niet kunnen wachten op het voorjaar.
De wereld is verandert en ook het klimaat, ik weet het maar toch dit zijn mijn herinneringen aan het klimaat van Nederland. Ben voor een droom vertrokken en het was mooi meegenomen dat het hier vaak warm is.
De koffie machine gooit er een lekker kopje Italiaanse koffie uit, en in de oven warmt een croissantje op. Ik klets wat via voice-message van WhatsApp en bedenk dat ik best nog een croissantje kan nemen. Het gewicht is toch al uit balans. Ik heb nog een laatste pot speculoos-pasta staan, over van de flinke voorraad die door twee Belgische wereldvrouwen was meegenomen. Ja, ik had er ook nog nooit van gehoord maar als je naar ‘t zoete leven verlangt, naar warmte en zon dan smaakt het heerlijk… zoiets als een speculaasje maar dan anders.
Handdoek
Ik trek een fel oranje handdoek uit de kast, geloof dat die kleur is om te aarden en voor mij staat hij ook voor gezelligheid…Koningsdag, die goedlachse Maxima, oranjeboom, de wapperende vlaggetjes vroeger in mijn Nederlandse tuin, kortom ik stap vol goede moed onder de buitendouche.
Heerlijk dralend onder de warme straaltjes als onder een ‘rainshower’ , nou niet als…want daar kom ik achter als ik de kraan dichtdraai. Mijn handdoek is net zo nat en zwaar als ik, het badmatje is drijf, maar wat maakt het uit.
Ik stap in mijn jeans en zie met afgrijzen mijn half gelakte teennagels, gatver nu denk ik direct weer aan de situatie waarin we zitten “Lock-Down”. Totaal geen zin om hier over na te denken of bij stil te staan.
Ik mis het koken, mijn gasten, de gezellige gesprekjes, het zorgen en natuurlijk ook de complimentjes.
Het vervelende gevoel houdt me in zijn greep. Als het nu nog mooi weer is dan is dat gevoel snel veel minder, dan loop ik met de camera in de rondte om prachtige plaatjes te schieten, lig op mijn buik voor nog een beter shot of lig lekker met een boek in de tuin…Tja gaat het allemaal niet worden vandaag.
Maar zodra de laatste punt hier gezet is zal de strijkijzer wel warm zijn en strijk ik alle plooitjes glad en hopelijk verdwijnen dan ook mijn hersenkronkels. Kom As, tijd om letterlijk stoom af te blazen….
Je kan er maar mee klaar zijn, want voor je het weet schijnt de zon en zitten er weer gasten aan tafel in Zuid-Afika.
